گامِ آغازین؛ چاره‌جوییِ بزرگان

سال 1392 خورشیدی

چهل نفر از کارآفرینان و پیشرانانِ اقتصادِ مولد بخشِ خصوصیِ ایران، به دعوتِ حمیدرضا غزنوی برای نخستین بار گرد هم آمدند و تصمیم گرفتند نماینده‌ای واحد برای خود انتخاب کنند. شخصی حقوقی که بدون هیچ انتفاعِ شخصی اهدافِ مشترک کارآفرینان در صنعت و اقتصاد را پیگیری کند و تنها در پی رفع موانع تولید ملی و توسعه صنعتی و اقتصادیِ ایران باشد، نماینده‌ای به نام مجمع کارآفرینان ایران.

گامِ دوم؛ به ثبت رساندنِ مجمعِ کارآفرینانِ ایران

سال 1393 خورشیدی

از آنجا که چنین تشکلی در ایران بسیار نو و تازه بود، در ابتدا وزارت کار ابهامات بسیاری پیرامون چرایی و چگونگی کار مجمع کارآفرینان داشت. اما در نهایت با توضیح و دوندگی اعضا وزارتِ کار مجوزی ملی، به نام ایران برای مجمعِ ایشان صادر کرد. اعضا پس از دریافت این مجوز مجمع عمومی تشکیل دادند و محمدرضا دیانی را که بنیانگذار گروه صنعتی بزرگ انتخاب بود به عنوان ریاست مجمع کارآفرینان ایران برگزیدند.

بدنۀ زورمند مجمعِ کارآفرینان از تنیدگیِ بیش از هشتاد تن از اثرگذارترین و قدرتمندترین پیشرانانِ اقتصادِ مولدِ ایران تشکیل شده است اما قلبِ تپنده‌ی این مجمع کارگروه‌های تخصصیِ تشکیل شده از خبرگان و کارآزمودگان است.تقسیمِ ریزگانیِ امور، میانِ نه کارگروهِ چیره‌دست در زمینه‌های امورِ بانکی، مالیاتی، توسعه، گمرکی، صادراتی، وارداتی، دانش‌بنیان، منابع انسانی و روابط عمومی، مایه تشخیص صحیح ریشه مشکلات و راهکارِ بهینه مواجع با آن مشکل است.تشخیص صحیح مشکل و ارائه راهکار عملی مناسب مایه آن است که رایزنی های مجمع با قانون‌گذاران گره‌گشاتر باشد و نشست‌های کارآفرینان و پیشرانان با والیانِ عرصۀ تولید و اقتصاد کارسازتر واقع شود.

به ویژه آن که این کارگروه‌ها هم از میان پیشرانانِ بخشِ خصوصی و تولیدگرانِ مسبوق به سابقه عضو دارند و هم از میانِ هموندانِ دولت و یا قانون‌گذارانِ پیشین.