سال 1392 خورشیدی
چهل نفر از کارآفرینان و پیشرانانِ اقتصادِ مولد بخشِ خصوصیِ ایران، به دعوتِ حمیدرضا غزنوی برای نخستین بار گرد هم آمدند و تصمیم گرفتند نماینده‌ای واحد برای خود انتخاب کنند. شخصی حقوقی که بدون هیچ انتفاعِ شخصی اهدافِ مشترک کارآفرینان در صنعت و اقتصاد را پیگیری کند و تنها در پی رفع موانع تولید ملی و توسعه صنعتی و اقتصادیِ ایران باشد، نماینده‌ای به نام مجمع کارآفرینان ایران.
سال 1393 خورشیدی
از آنجا که چنین تشکلی در ایران بسیار نو و تازه بود، در ابتدا وزارت کار ابهامات بسیاری پیرامون چرایی و چگونگی کار مجمع کارآفرینان داشت. اما در نهایت با توضیح و دوندگی اعضا وزارتِ کار مجوزی ملی، به نام ایران برای مجمعِ ایشان صادر کرد. اعضا پس از دریافت این مجوز مجمع عمومی تشکیل دادند و محمدرضا دیانی را که بنیانگذار گروه صنعتی بزرگ انتخاب بود به عنوان ریاست مجمع کارآفرینان ایران برگزیدند.
سال 1400 خورشیدی
سال‌ها گذشت. بزرگ‌ترین پیشرانان و کارآفرینان ایران در این سال‌ها به طور مرتب دور هم جمع شدند و اندیشه روی اندیشه گذاشتند. خط مشی و شیوۀ کارِ مجمعِ کارآفرینان ایران برای صنایع متفاوت آزموده و بهسازی شد و با تمام توان و البته با دقت و وسوساس بسیار برای گسترده‌تر شدن این جمع کوشید. اکنون نتایج نشان می‌دهد که هم‌نشینی پیشرانان در این مجمع نه تنها موجب تسهیل روند رفع مشکلات مشترکشان شده، بلکه حرکت فردی هر یک برای نیل به اهدافِ مجزا و ویژۀ صنعت خودشان را نیز تسریع بخشیده است.
