حمیدرضا غزنوی، دبیرکل مجمع کارآفرینان ایران، با حضور در تلویزیون اینترنتی همشهری، درباره شرایط فعلی تولید و سرمایه‌گذاری در کشور با عباس یعقوبی به گفت و گو نشست.
غزنوی، اولین مشکل تولید را نداشتن سیاست جامع صنعتی دانست و فرماندهی یکپارچه را، حلقه مفقوده اقتصاد کشور خواند. به زعم او هرچند برنامه‌های زیادی در کشور تدوین شده‌اند اما هیچ‌کدام از آنها استراتژیک نیستند و نهادهای معتبر حقوقی مانند مجلس از آنها پشتیبانی نمی‌کنند. تا زمانی که ارگان‌های اداری از برنامه‌ای ثابت پیروی نکنند، اقتصاد کشور متعادل نخواهد شد و هرچند ممکن است بدون برنامه اهدافی محقق شوند اما بی‌دوام خواهند بود و اقتصاد کشور رشدی واقعی نخواهد کرد.
غزنوی در ادامه به روند مثبت مذاکرات ایران و آمریکا اشاره کرد و گفت که اگر گشایشی صورت گرفت، نباید عجله داشته باشیم و از درآمدهای نفتی شتابزده استفاده کنیم. دولت باید با تدوین برنامه‌ای جامع، با درآمدهای نفتی زیرساخت‌های کشور را ارتقاء بدهد، تجربه توزیع مساوی درآمد نفت و واردات بی‌رویه کالاها در دوره شاه و دولت احمدی‌نژاد بدترین نتیجه ممکن را در پی داشت. دوران درخشان رشد اقتصادی دهه چهل با سیاست‌های غلط شاه، بالاترین تورم تاریخ ایران را رقم زد که حتی در شرایط فعلی هم به نزدیکی‌های آن نرسیده‌ایم، همچنین رشدی که تولیدی‌های کشور در دوران سازندگی و اصلاحات به آن دست پیدا کردند، با واردات بی‌رویه کالاها در دولت آقای احمدی‌نژاد بی‌اثر شد. با توجه به شرایط اقتصادی کشور لازم است تا زنجیره انتقال ارزش درآمدهای نفتی به سمت شرکت‌های تولیدی برود و توان بنگاه‌های شناخته‌شده افزایش پیدا کند، زیرا امروز، اقتصاد کشور برای ثبات به غول‌های صنعتی نیاز دارد.
اگر برخوردی عوامفریبانه با درآمد نفت داشته باشیم، صرفا صورت سوال را پاک کرده‌ایم و مسئله اصلی کماکان پابرجاست. تا زمانی که تولیدی‌های کشور پا نگیرند و اقتصاد ما مصرفی باقی بماند، معیشت مردم حتی دربرابر کوچک‌ترین تکانه‌ها آسیب‌پذیر خواهد ماند، اقتصاد ما نباید شرطی باشد و در برابر هر اتفاقی از خودش حساسیت نشان بدهد، نه با یک دورمذاکره موفق، ارزش دلار باید چنین کاهشی پیدا بکند و نه اینکه با دوجمله تهدیدآمیز ناگهان قیمتش بالا برود.
اگر برای مدیریت قیمت ارز برنامه‌ای نداشته باشیم، با افت ناگهانی ارزش آن اقتصاد کشور دچار رکورد تورمی خواهد شد، مردم دیگر رغبتی به خرید کالاها نخواهند داشت، آنها منتظر می‌‌مانند تا همگام با سقوط ارزش دلار، قیمت کالاهای دیگر نیز کاهش پیدا بکند، اما وقتی محصول تولیدکنندگان روی دستشان باقی بماند، آنها چاره‌ای ندارند تا از حجم تولیدات خود کم کرده و همین باعث می‌شود تا قیمت تمام شده محصولات آنها افزایش پیدا بکند. تغییرات نرخ ارز باید تدریجی و با برنامه قبلی باشد، تولیدکنندگان علاقه‌ای ندارند که قیمت کالای آنها گران شود زیرا سود آنها در نهایت کاهش خواهد یافت، اقتصاد کشور امروز بیشتر از هر چیزی نیاز به ثبات و پیش‌بینی پذیری دارد.
