هنگام بحث در مورد سیاست صنعتی در ترکیه، تمایز بین دوره پیش از اصالحات اقتصادی سال ۱۹۸۰ و دوره پس از اصالحات مفید است. قبل از
سال ،۱۹۸۰ و عمالً در بیشتر دوره پس از جنگ جهانی دوم، ترکیه از راهبرد “صنعتی سازی مبتنی بر جایگزینی واردات” پیروی می کرد. این دوره
شامل یک نظام تجاری بسیار محافظت شده بود، بنابراین حمایت تجاری یکی از ارکان اصلی سیاست صنعتی ترکیه را تشکیل می داد. یکی از جنبههای
مهم تحول به سمت اقتصاد بازارمحور در دهه ۱۹۸۰ آزادسازی تجاری بود. محدودیتهای کمّی به خصوص از سال ۱۹۸۴ به بعد به طور قابل توجهی
کاهش یافتند و عمالً تا سال ۱۹۹۰ حذف شدند. همچنین تعرفه ها به میزان قابل توجهی کاهش یافت. اوزلر و یلماز )۲۰۰۹( گزارش می دهند که
»متوسط وزنی نرخ تعرفه اسمی محصوالت تولیدی از ۷۵.۸ درصد در سال ۱۹۸۳ به ۴۰ درصد در سال ۱۹۹۰ و به ۲۰.۷ درصد در سال ۱۹۹۴ کاهش
1 یافت )ص. ۳۴۲(. با ایجاد اتحادیه گمرکی
)CU )با اتحادیه اروپا در سال ،۱۹۹۶ فضای سیاست تجاری بیش از پیش تغییر کرد.
